روستای اوشتبین نمونه‌ای از روستاهای کوهستانی میان دره‌ای محسوب می‌شود و از مجموعه سه آبادی به نام‌های هراس، سیاوشان و جعفرآباد تشکیل شده‌است.  منظر طبیعی این روستا در سال ۱۳۷۹ با شماره ثبت ۲۶۹۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است و اسناد به‌دست‌‌آمده از سنگ‌نوشته‌های موجود در روستا تاریخ‌های 843 و 976 هجری قمری (سال 818 و 948 هجری شمسی) را نشان می‌دهند.. معماری خانه‌ها پله‌ای و به شکلی است که حیاط یک خانه پشت بام خانه دیگر است و نرده‌های زیبا، سر‌ستون‌های منقش، ارسی‌ها و پنجره‌ها از هنر و تمدن والای اهالی این روستا حکایت می‌کنند. در زمان‌های دور در این روستا پرورش کرم ابریشم و تولید پارچه‌های ابریشمی رونق داشته‌است. گذشتگان این روستا با آگاهی از دانش شناخت شیب دامنه و مهندسی پایدار در دامنه‌ها به نحوی استادانه این روستا را بنا نموده‌اند.

در جنوب این روستا برون‌زد گرانیتی مشاهده می‌شود که ادامه گرانیت اردوباد جمهوری خودمختار نخجوان (به وسعت350 کیلومتر مربع) است. این برون‌زد گرانیتی متعلق به دوره الیگوسن (حدود 9/33 تا 23 میلیون سال پیش) است. گرانیت یا سنگ خارا یک سنگ آذرین درونی است که بافتی بلورین دارد. این سنگ بسیار سخت به رنگ‌های گوناگونی، از صورتی تا سفید و خاکستری یافت می‌شود. این سنگ از محکم‌ترین و سنگین‌ترین سنگ‌ها با چگالی 75/2 گرم بر سانتی‌متر مکعب به‌شمار می‌رود.