در محدوده ژئوپارک ارس در دو دوره زمانی کرتاسه و ائوسن شاهد شکل‌گیری نهشته‌های رسوبی فلیشی هستیم. این دو واحد رسوبی گسترش وسیعی در نواحی میانی محدوده ژئوپارک ارس و پیرامون روستاهای ایری، دستجرد، ‌هلق و ارسی دارند؛ تفاوت این دو از یکدیگر در این است که نهشته‌های فلیش کرتاسه به‌شدت چین‌خورده هستند اما نهشته‌های فلیش ائوسن از رخنمون‌های هموارتری برخوردار بوده و چین‌خوردگی ملایم دارند. نهشته‌های فلیشی از تکرار جفت لایه‌های منظم ماسه‌سنگ و شیل تشکیل شده است. ذرات ماسه معمولا در بخش کم‌عمق دریا ته‌نشست می‌یابند اما هر از گاهی بر اثر جریانات ثقلی به بخش‌های عمیق‌تر دریا که قلمرو ته‌نشست ذرات بسیار ریزدانه و رس است انتقال یافته و از تکرار تشکیل توالی لایه‌های ماسه و رس، رخساره فلیشی تشکیل می‌گردد.

در رخساره فلیشی، با توجه به حجم زیاد رسوبات آواری وارد شده به حوضه، آثار فسیلی خیلی بیشتر و قطعات فسیلی بسیار کمتر حفظ می‌شوند. آثار فسیلی به علائم و نشانه‌های فعالیت‌های زیستی گفته می‌شود که توسط جانداران برجای گذاشته شده و فسیل شده است. در این نوع رسوبات افزون بر آثار فسیلی می‌توان انواع ساختمان‌های رسوبی مثل موج‌نقش یا ریپل‌مارک و همچنین آثار ناشی از کشیده شدن و برخورد قطعات و ذرات رسوبی در بستر دریای دیرینه را به‌فراوانی مشاهده نمود.